Wat Lees je nu?

[Rob/Beldaran]

Gaatje in voorhoofd boren, zie o.a. https://nl.wikipedia.org/wiki/Bart_Huges

[Peter Motte]

Ik denk dat NIcky dacht aan een koppel malloten dat ooit in een Nederlandse praatshow optrad. Zij hadden ook zogezegd een "derde oog" in hun voorhoofdsschedel laten boren, als ik me goed herinner om "hemelse krachten te ontvangen". Af en toe gingen ze tijdens de show eens op hun hoofd staan om het te veel aan invloeden van hun publiek weg te werken.
Maar dat is dus nog wat anders dan het derde oog van Bart Huges, die een wat overdreven optimistisch experiment heeft uigevoerd op basis van het idee dat geneeskunde van andere volkeren niet per se onzinnig is, maar dat waarschijnlijk niets heeft opgeleverd.

[Sauv]

In herhaling vallen is nogal typisch voor degelijk onderzoek, omdat het vaak om hetzelfde gaat, maar vanuit een andere invalshoek, of om uitgebreid bewijsmateriaal.

Op zich waar, maar dit vond ik echt onnodig veel herhaling. Ik vraag me af of hierbij meespeelt dat het een Vlaamse auteur en een Vlaamse uitgeverij is, ik heb het gevoel dat Nederlandse uitgevers hier veel strenger in zijn (wat vaak ook nadelen heeft vind ik, alles moet vaak zo bondig en vlot zijn, dat is ook niet altijd fijn).

In ieder geval heb ik Matthias M.R. Declercq - De ontdekking van Urk uit. Iets te traag dus, maar verder een zeer indrukwekkend boek waardoor ik ontzettend veel heb geleerd over Urk en echt meer begrip en sympathie voor de Urker heb gekregen. Nadeel vond ik wel dat Matthias bijna louter met mannen spreekt. Wat is de rol van vrouwen op Urk? Als hij geen toegang tot hen kreeg, had hij daar op moeten reflecteren.

Ook uit is Matthias Haig - The Comfort Book. Fijn boek met teksten over hoop en de schoonheid van het leven. Erg geschikt om op de salontafel o.i.d. te leggen, zodat je er af en toe eens in kan bladeren en een korte tekst uit kunt lezen ter inspiratie / motivatie / omdenken.

Ik ben begonnen in twee nieuwe boeken:

Bianca Toeps - Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit
Riad Sattouf - De Arabier van de toekomst

[Peter Motte]

In herhaling vallen is nogal typisch voor degelijk onderzoek, omdat het vaak om hetzelfde gaat, maar vanuit een andere invalshoek, of om uitgebreid bewijsmateriaal.

Op zich waar, maar dit vond ik echt onnodig veel herhaling. Ik vraag me af of hierbij meespeelt dat het een Vlaamse auteur en een Vlaamse uitgeverij is, ik heb het gevoel dat Nederlandse uitgevers hier veel strenger in zijn (wat vaak ook nadelen heeft vind ik, alles moet vaak zo bondig en vlot zijn, dat is ook niet altijd fijn).

Nee hoor, dat is de reden niet.

Nadeel vond ik wel dat Matthias bijna louter met mannen spreekt. Wat is de rol van vrouwen op Urk? Als hij geen toegang tot hen kreeg, had hij daar op moeten reflecteren.

Voor een onderzoek is dat inderdaad gebrekkig.
Maar misschien lukt het op Urk niet om als man zomaar met de vrouwen te gaan spreken.
Zegt de inleiding daar niets over?

[Sauv]

Nadeel vond ik wel dat Matthias bijna louter met mannen spreekt. Wat is de rol van vrouwen op Urk? Als hij geen toegang tot hen kreeg, had hij daar op moeten reflecteren.

Voor een onderzoek is dat inderdaad gebrekkig.
Maar misschien lukt het op Urk niet om als man zomaar met de vrouwen te gaan spreken.
Zegt de inleiding daar niets over?

Dat kan, maar hij heeft er niets over gezegd in het boek, en dat vind ik jammer. Dat schept een beetje het idee dat hij er niet zo bij stil heeft gestaan - aangezien hij verder op alles uitgebreid reflecteert.

[Peter Motte]

Ik ga dat morgen eens uitzoeken.

[Peter Motte]

Goddelijke fantasie. Over religie, leren en identiteit, door Rik Pinxten

Het is uit.
Om een beeld te schetsen van het boek, citeer ik een stuk uit de inleiding van de uitleiding:

In de huidige wereld is voor de tolerante atheïst een zelfde rol weggelegd. Alleen is God (of zijn zoon) van het toneel verdwenen en zijn allerhande figuren in een militair uniform, met aandelenpakketten, met blitse televisietronie's of in goudbrokaten priestergewaad de nieuwe hogepriesters geworden, die 'in het nut van het algemeen' de nieuwe teksten maken en interpreteren. Is een judas in die context een verrader, of voert hij de hoop voor bijsturing van ademruimte?

Het citaat kan wat misleidend zijn, omdat het boek niet specifiek over atheïsme gaat, maar over de belevering en organisatie van religiositeit in het algemeen, en daarbij probeert concepten te definiëren die het particuliere van één bepaalde godsdienst overstijgen.
Dat blijkt een veel groter probleem te zijn dan het lijkt, omdat de drie bekendste wereldgodsdiensten (joden, christenen, islam) volgens Pinxten zelfs de enige echte god-s-diensten zijn. Er zijn nog een paar andere, kleine uitzonderingen op de wereld, maar eigenlijk komt dat type godsdienstigheid elders niet voor.
Het is meer dan een louter academische kwestie, het is namelijk van belang voor wereldorganisaties zoals de VN, en van de uitgangspunten waarop zijn hun afspraken en beleid moeten bepalen.

[Peter Motte]

In ieder geval heb ik Matthias M.R. Declercq - De ontdekking van Urk uit. Iets te traag dus, maar verder een zeer indrukwekkend boek waardoor ik ontzettend veel heb geleerd over Urk en echt meer begrip en sympathie voor de Urker heb gekregen. Nadeel vond ik wel dat Matthias bijna louter met mannen spreekt. Wat is de rol van vrouwen op Urk? Als hij geen toegang tot hen kreeg, had hij daar op moeten reflecteren.

Ik ben het eens gaan bekijken: het boek staat bij fictie. Er is helemaal geen inleiding die iets verduidelijkt over de toegepaste onderzoeksmethode. Dat de rol van de vrouwen niet aan bod komt, zou voor een onderzoek wel degelijk een gebrek zijn, maar het is geen onderzoek. Het is louter fictie, en alhoewel je uit sommige fictie wel het een en ander kunt opsteken, blijft het een genre dat niet mag worden beschouwd als degelijk documentair, informatief of onderzoekswerk. Om die reden kan ik dan ook sommige auteurs en kunstenaars niet uitstaan. Ze gaan vaak met veel aplomb te werken alsof ze alles zo veel beter weten, terwijl hun kennis meestal erg beperkt is, en in sommige gevallen zelfs misleidend verwrongen.

[Sauv]

In ieder geval heb ik Matthias M.R. Declercq - De ontdekking van Urk uit. Iets te traag dus, maar verder een zeer indrukwekkend boek waardoor ik ontzettend veel heb geleerd over Urk en echt meer begrip en sympathie voor de Urker heb gekregen. Nadeel vond ik wel dat Matthias bijna louter met mannen spreekt. Wat is de rol van vrouwen op Urk? Als hij geen toegang tot hen kreeg, had hij daar op moeten reflecteren.

Ik ben het eens gaan bekijken: het boek staat bij fictie. Er is helemaal geen inleiding die iets verduidelijkt over de toegepaste onderzoeksmethode. Dat de rol van de vrouwen niet aan bod komt, zou voor een onderzoek wel degelijk een gebrek zijn, maar het is geen onderzoek. Het is louter fictie, en alhoewel je uit sommige fictie wel het een en ander kunt opsteken, blijft het een genre dat niet mag worden beschouwd als degelijk documentair, informatief of onderzoekswerk. Om die reden kan ik dan ook sommige auteurs en kunstenaars niet uitstaan. Ze gaan vaak met veel aplomb te werken alsof ze alles zo veel beter weten, terwijl hun kennis meestal erg beperkt is, en in sommige gevallen zelfs misleidend verwrongen.

Dat is dan verkeerd gecategoriseerd, want het is absoluut geen fictie. Op Hebban bijvoorbeeld staat het als 'literaire non-fictie'.


De afgelopen 3 dagen heb ik twee boeken gelezen, wat een record voor me is in de afgelopen 8 jaar, vermoed ik.

Bianca Toeps - Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit -

Interessant boek waarin Toeps aan de hand van haar eigen autisme uitlegt hoe het is om autistisch te zijn, en breedgedragen vooroordelen ontkracht.

Kim van Kooten - Lieveling -

IJzingwekkend boek, gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Pauline Barendrecht, over een kind dat opgroeit met een zeer egocentrische moeder en een stiefvader die haar seksueel misbruikt. En een omgeving die wegkijkt en amper tot niets doet om het kind te helpen.

[Peter Motte]

Dat is dan verkeerd gecategoriseerd, want het is absoluut geen fictie. Op Hebban bijvoorbeeld staat het als 'literaire non-fictie'.

Ola, "literaire non-fictie" ... Dat is zo'n tussencategorie.
Ik heb het boek dus in de gauwte bekeken, en vind het niets hebben van een studie, veel meer van fictie: geen inleiding, geen begrippeapparaat, geen bibliografie, geen voetnoten, geen uiteenzetting van de methologie of methodiek, geen afbaking van het onderzoeksobject. Wel daarentegen gewoon het ene hoofdstuk na het andere, zoals in een roman, en veel dialogen.
Toegegeven: de flaptekst stelt het voor alsof het in de eerste plaats non-fictie is, maar het kan niet als non-fictie worden beschouwd.
Misschien kun je het nog het beste beschouwen als journalistiek. Journalistiek is niet fictief, maar het is wel altijd vanuit een bepaald standpunt, waardoor slechts een deel van de waarheid wordt verteld.
Een echt wetenschappelijk verantwoorde aanpak vereist op z'n minst de wens om objectief te zijn.

[Sauv]

Dat is dan verkeerd gecategoriseerd, want het is absoluut geen fictie. Op Hebban bijvoorbeeld staat het als 'literaire non-fictie'.

Ola, "literaire non-fictie" ... Dat is zo'n tussencategorie.
Ik heb het boek dus in de gauwte bekeken, en vind het niets hebben van een studie, veel meer van fictie: geen inleiding, geen begrippeapparaat, geen bibliografie, geen voetnoten, geen uiteenzetting van de methologie of methodiek, geen afbaking van het onderzoeksobject. Wel daarentegen gewoon het ene hoofdstuk na het andere, zoals in een roman, en veel dialogen.
Toegegeven: de flaptekst stelt het voor alsof het in de eerste plaats non-fictie is, maar het kan niet als non-fictie worden beschouwd.
Misschien kun je het nog het beste beschouwen als journalistiek. Journalistiek is niet fictief, maar het is wel altijd vanuit een bepaald standpunt, waardoor slechts een deel van de waarheid wordt verteld.
Een echt wetenschappelijk verantwoorde aanpak vereist op z'n minst de wens om objectief te zijn.

Ik heb het nergens over wetenschappelijk onderzoek gehad. Het is inderdaad journalistiek.

[Peter Motte]

Dat is waar, je had het niet over wetenschappelijk onderzoek.
Maar we hadden het over die eenzijdigheid.
En ik ben nu wel geneigd het op journalistiek te houden, en niet zozeer op fictie. Aangezien ik De Ontdekking van Urk niet heb gelezen, kan ik ook niet uitmaken welk element het belangrijkste is: het fictieve - om de lezer zich te laten inleven in het onderwerp van het journalistiek werk - of het niet fictieve - om de werkelijkheid nauwkeurig weer te geven.

De term "literaire non-fictie" is volgens mij de laatste jaren verwaterd. Ik denk dat Montaillou van Le Roy Ladurie daar ook onder valt, maar hij heeft wel degelijk de zaak serieus uitgezocht in een boek dat leesbaar is in vergelijking met normale historische studies.
Le Roy Ladurie was erg populair, en toen is men daar andere boeken daarmee beginnen vergelijken, kwestie van de verkoop op te vijzelen, en ook kwestie van als recensent iets te kunnen zeggen over het boek dat wordt besproken.
Na verloop van tijd voldeden de boeken van de "literaire non-fictie" volgens mij niet meer aan de oorspronkelijke kwaliteit.

Hier heb ik het er ook over, en ik heb ook opinies van andere geciteerd.

[Minnie]

Ik, ben bezig in De Cyberkiller, van Jeffery Deaver. Dit verhaal had mij direct te pakken! Die Deaver weet hoe hij moet schrijven.

[Sauv]

Ik lees nu Robert Vuijsje - Solomons oordeel, maar ik heb spijt dat ik erin ben begonnen, wat jeetje wat een irritant boek, zeg. Ik lees het nu toch maar uit, maar leuk is anders.

[Rob/Beldaran]

'Het Derde Boek' van Frank van Pamelen is uit , verhaal startte wat minder, maar deed daarna niet onder tov zijn eerdere Huizinga thrillers. Mijn volgende boek wordt een (nog) niet vertaalde speculatieve roman van Bridget Collins 'Tyme's End'.